လူ၏အႀကိဳက္၊ ဆယ္ခါလုိက္လည္း
မလုိက္တစ္ခါ၊ ရွိခဲ့ပါမူ
ႀကီးစြာရန္သူ၊ စဲြမွတ္ယူ၏။
ငယ္ငယ္ကတည္းက ရထားသည့္ ဆုံးမစကားေလး ျဖစ္ပါ၏။ မိမိက အစဥ္ေကာင္းခဲ့ေသာ္လည္း အေၾကာင္းမညီညြတ္သျဖင့္ တစ္ခါမလုိက္ေလ်ာမိသည့္အခါ၊ ထုိမလိုက္ေလ်ာခဲ့မႈေၾကာင့္ ယခင္ေကာင္းခဲ့သည္ မ်ားကုိပါေမ့ၿပီး အျပစ္ေျပာခံ အကဲ့ရဲ႕ခံရသည္မ်ားႏွင့္ ႀကဳံရသည့္အခါ အထက္ပါ ဆုံးမစကားေလးကုိ ရြတ္ကာ မိမိကုိယ္ကုိမိမိ ျပန္လည္ဆုံးမေနျဖစ္၏။ ထုိ႔အတူ မိမိႏွင့္ နီးစပ္ရာမ်ားကုိလည္း ထုိဆုံးမစကားေလးကုိ ရြတ္ဆုိကာ ‘လူ႔ရဲ႕စိတ္၊ လူ႔ရဲ႕သေဘာဟာ ဒီလုိပဲရွိတတ္တယ္၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေကာင္းခဲ့ေကာင္းခဲ့ သူ႔အလုိအတုိင္း တစ္ခါေလာက္ မလုိက္ေလ်ာလုိက္ရင္ အကုန္အဆုိးျဖစ္ကုန္တာပဲ’ဟု ဆုံးမေပးေနမိ၏။
မွန္၏။ ေလာကတြင္ အေပါင္းသင္းရ အခက္ဆုံး သတၱ၀ါကား လူဟူေသာ သတၱ၀ါပင္ျဖစ္၏။ လူသည္ အသိပညာ ရွိသည္ႏွင့္အမွ် ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲမႈလည္း အားႀကီး၏။ လူသည္ အတၱႀကီးသည္ႏွင့္အမွ် တစ္ကုိယ္ေကာင္း ဆန္သူလည္း ျဖစ္၏။ လူသည္ သူတပါးကုိ ခ်ီးမြန္းေပးရန္ ၀န္ေလးေသာ္လည္း ကဲ့ရဲ႕ဖုိ႔ရန္ကား အလြန္အားေကာင္း၏။ လူသည္ သူတစ္ပါးအေပၚ ၀မ္းေျမာက္ေပးသည့္ မုဒိတာတရား ေခါင္းပါးေသာ္လည္း မနာလုိသည့္ ဣႆာတရားကား အလြန္အားၾကီးလွ၏။ လူသည္ သူတစ္ပါးအေပၚ အေကာင္းျမင္ေပးရန္ ခက္ေသာ္လည္း အဆုိးျမင္ရန္ကား ျမန္လြန္းလွ၏။ လူသည္ သူတစ္ပါး၏ အျပစ္ကုိေျပာရန္ အလြန္ျမင္တတ္ေသာ္လည္း မိမိ၏ အျပစ္ကုိ ၀န္ခံရန္ကား အလြန္ခက္ခဲတတ္၏။ လူ၏ ပါးစပ္သည္ အေကာင္းေျပာရန္ ခက္ေသာ္လည္း အဆုိးေျပာရန္ကား လြယ္လြန္းလွ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လူသည္ ေလာကတြင္ အဆင့္အျမင့္ဆုံး သတၱ၀ါျဖစ္ေသာ္လည္း လူစိတ္ေပ်ာက္သည့္အခါတြင္ကား
လူ႔ေလာကတြင္ ေနၾကသည့္သူမ်ား ျဖစ္သျဖင့္ လူအမ်ိဳးမ်ိဳး စ႐ုိက္အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိသည့္ လူမ်ားႏွင့္ ႀကဳံေတြ႕ ေနၾကရမည္သာ ျဖစ္၏။ ထုိအမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ လူမ်ားအတြင္း၌ မိမိအတြက္သာၾကည့္ၿပီး အျခားသူမ်ားအတြက္ မစဥ္းစားသည့္ သူမ်ားရွိ၏။ မိမိအလုိရွိသည္ကုိသာ ရေအာင္ယူတတ္ၿပီး တစ္ဖက္သူအေပၚ စဥ္းစားေပးျခင္း မရွိေသာသူမ်ား ရွိ၏။ ထုိသုိ႔သေဘာရွိေသာ သူမ်ားႏွင့္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံရသည့္ သူမ်ားသည္လည္း အလြန္အခက္ ႀကဳံရတတ္၏။ မကင္းရာ မကင္းေၾကာင္းျဖစ္သျဖင့္ ႀကိဳးစားေပါင္းသင္း ေနရေသာ္လည္း စိတ္ပါလက္ပါ မရွိလွေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ တစ္ခါတစ္ရံ မိမိအေၾကာင္းႏွင့္မိမိ ထုိသူတုိ႔ အလုိရွိသည္မ်ားကုိ မလုိက္ေလ်ာမိတတ္ဘဲ ရွိတတ္၏။ ထုိအခါ အၿမဲရယူေနက်ျဖစ္သည့္ အရာကုိ မရသည့္အခါ ယခင္ယခင္မ်ားက လုိက္ေလ်ာခဲ့မႈမ်ားကုိ ေမ့ေပ်ာက္ကာ တစ္ခါတစ္ရံ မလုိက္ေလ်ာမိသျဖင့္ ရန္သူသဖြယ္ ဆက္ဆံျခင္းကုိ ခံရတတ္သည္မ်ားလည္း ရွိ၏။ ထုိသုိ႔ အႀကိမ္ႀကိမ္လုိက္ေလ်ာခဲ့စဥ္
မွန္၏။ လူ၏အႀကိဳက္ဟူသည္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး မတူညီၾကသျဖင့္ ေတြ႕သမွ်လူမ်ား၏ အႀကိဳက္ကုိလုိက္ၿပီး ေနထုိင္ဆက္ဆံ ေနရလွ်င္ ဆုံးႏုိင္မည္ မဟုတ္ေတာ့ေပ။ ထုိသုိ႔ အႀကိဳက္ကုိလုိက္ၿပီး ေနေပးေသာ္လည္း လူဟူသည္ အၿမဲေျပာင္းလဲေနတတ္သျဖင့္ မေန႔ကပုံစံမ်ိဳးႏွင့္ ယေန႔ပုံစံမ်ိဳး မတူလွ်င္ပင္ တစ္မ်ိဳးျမင္တတ္သည့္ သေဘာရွိ၏။ မိမိက ပံုမွန္ဆက္ဆံ ေနထုိင္ေပးေနေသာ္လည္း တစ္ဘက္သူမွာ အလုိမက် ျဖစ္ေနတတ္သည္လည္း ရွိ၏။ ေသခ်ာသည္မွာ လူသည္ မလုိတစ္မ်ိဳး လုိတစ္မ်ိဳး ျဖစ္ေနသည့္ သတၱ၀ါသာ ျဖစ္၏။ သေဘာက်ေက်နပ္ေနလွ်င္ ဘာပဲလုပ္လုပ္ အေကာင္းျမင္ေနတတ္ၿပီး၊ အလုိမရွိေတာ့လွ်င္ကား အေသးအဖဲြ႕ကအစ အျပစ္ျမင္ကာ ပုံႀကီးခ်ဲ႕တတ္၏။ မိမိႏွင့္ အဆင္ေျပေနသည့္ အခ်ိန္တြင္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ခ်ီးမြန္းေထာမနာျပဳၿပီး အဆင္မေျပသည့္ အခ်ိန္တြင္ကား ငယ္က်ိဳးငယ္နာမွအစ ေဖာ္ထုတ္ကာ သြားပုတ္ေလလြင့္ ေျပာေလ့ရွိတတ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေလာကတြင္ ဆက္ဆံေပါင္းသင္း၍ အခက္ဆုံး သတၱ၀ါကား လူဟုဆုိၾကျခင္းျဖစ္၏။
စာေရးသူႏွင့္ သိသည့္ ဒကာေလးတစ္ဦးရွိ၏။ ထုိဒကာေလးလည္း အလားတူ အျဖစ္မ်ိဳးႏွင့္ ႀကဳံရသျဖင့္ စာေရးသူထံ ရင္ဖြင့္ေျပာဆုိဖူး၏။ ယခင္က သူႏွင့္အတူ ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္ခဲ့ဖူးေသာ
စင္စစ္ ထုိသုိ႔ေသာ အေျခအေနမ်ားသည္ လူ႔ေလာကတြင္ အမ်ားအျပားရွိ၏။။ မိမိတစ္ဦးတည္းမဟုတ္။ မိမိက့ဲသုိ႔ပင္ အလားတူ အျဖစ္အပ်က္မ်ဳိး ႀကဳံေတြ႕သူမ်ား အမ်ားအျပားရွိ၏။ မိမိႏွင့္ အဆင္ေျပေနခ်ိန္တြင္ အစစအရာရာ အေကာင္းခ်ည္းျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္
အကယ္၍ ထုိသုိ႔ အကဲ့ရဲ႕ခံရမည္ကုိ ေၾကာက္သျဖင့္ လူ႔အႀကိဳက္ လုိက္ေနမည္ဆုိပါက အလုိျပည့္ႏုိင္ၾကမည္ မဟုတ္ဘဲ အႀကိဳက္လုိက္ေနရသည့္ မိမိသည္သာ ဒုကၡမ်ားႏွင့္ ႀကဳံေတြေနတတ္ေပ၏။ မိမိလုပ္ရပ္ေၾကာင့္ မိမိသည္သာ အျပစ္ျဖစ္ေစသည္ႏွင့္ ႀကဳံေတြ႕ရတတ္၏။ အခ်ိဳ႕သူမ်ားသည္ အေၾကာင္းအက်ိဳး မခြဲျခားတတ္သျဖင့္ သူ႔အတြက္ လုပ္ေပးသည္ကုိပင္ အဆုိးျမင္ကာ အျပစ္ေျပာေလ့ရွိသျဖင့္ မိမိသည္သာ လုပ္ေပးသင့္၊ မလုပ္ေပးသင့္၊ အႀကိဳက္လုိက္သင့္၊ မလုိက္သင့္ စဥ္းစားသင့္ေပ၏။ ခဏတာ ေတြ႕ႀကဳံလာသည့္အခုိက္တြင္ အားလုံးႏွင့္ အဆင္ေျပေစရန္အတြက္ လူအမ်ား၏ အႀကိဳက္ကုိ လုိက္ၿပီးေနၾကလွ်င္ မိမိအက်ိဳးမ်ားသာ ဆုတ္ယုတ္ေနတတ္၏။ လူ႔အႀကိဳက္လုိက္ၿပီး သူလုပ္သည့္ အလုပ္ကုိ မိမိပါလုိက္လုပ္ေနပါက သူမေကာင္းလွ်င္ မိမိပါမေကာင္းျဖစ္တတ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လူ႔စိတ္၊ လူ႔သေဘာသည္ မည္မွ်ပင္ အႀကိဳက္လုိက္ေပးေသာ္လည္း ေက်နပ္သည္ဟူ၍ မရွိတတ္သျဖင့္ အတုိင္းအတာ တစ္ခုအေနျဖင့္သာ လုိက္ေလ်ာသင့္ၾကေပ၏။ မိမိက အၿမဲအႀကိဳက္လုိက္ေနရာမွ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါ မလုိက္မိသည့္အခါတြင္ ရန္သူကဲ့သုိ႔ ျပဳမူဆက္ဆံတတ္သျဖင့္ လူ႔အႀကိဳက္လုိက္သူမ်ားသည္ မိမိ၏ ပစၥဳပၸန္အက်ိဳး၊ သံသရာအက်ိဳးမ်ားျဖင့္ ရင္း၍ကား မလုိက္သင့္လွေပ။
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ လူစိတ္၊ လူ႔သေဘာသည္ နားလည္လက္ခံရန္ ခက္ခဲသည့္အျပင္ ေက်နပ္ႏွစ္သက္ေအာင္ လုိက္လုပ္ေပးရန္လည္း ခက္ခဲတတ္သျဖင့္ မိမိတုိ႔အေနျဖင့္ လုိသည္ထက္ပုိ၍ အစမလုပ္ၾကရန္ႏွင့္ အစလုပ္၍ လုိက္ေလ်ာမိပါက အေၾကာင္းမညီညြတ္သျဖင့္ တစ္ခါမလုိက္ေလ်ာ မိသည့္အခါ ရန္သူသဖြယ္ မွတ္ယူတတ္သည္ကုိ သတိျပဳရန္ လုိအပ္ေပ၏။ လူ႔အႀကိဳက္ကုိလုိက္ကာ မိမိတုိ႔၏ အက်င့္သီလမ်ားကုိ ပ်က္ဆီးသည္အထိ မလုပ္ၾကရန္ လုိအပ္ေပ၏။ အရက္သမားအႀကိဳက္ကုိ လုိက္ကာ မိမိပါ အရက္ေသာက္သည့္ အက်င့္ျဖစ္သည္အထိ မလုိက္ေလ်ာသင့္ေပ။ ဖဲသမားအႀကိဳက္လုိက္ကာ မိမိပါ ဖဲ႐ုိက္တတ္သည့္ အက်င့္ျဖစ္သည္အထိ မလုိက္ေလ်ာသင့္ေပ။ စင္စစ္ လူသည္အႀကိဳက္လုိက္ေနလွ်င္ ေကာင္းေနေသာ္လည္း အႀကိဳက္မလုိက္သည့္အခါ မေကာင္းျမင္တတ္၊ အျပစ္ျမင္တတ္သျဖင့္ လူ႔သေဘာကုိ ေကာင္းစြာနားလည္ၿပီး မိမိအက်ိဳးႏွင့္ယွဥ္ကာ မလုိက္သင့္သည့္အခါတြင္ မလုိက္ၾကရန္ နားလည္ထားသင့္၏။ ထုိသုိ႔ အႀကိဳက္မလုိက္သျဖင့္ တစ္ဘက္သူက မည္သုိ႔ေသာ တုံ႔ျပန္မႈမ်ိဳးျဖင့္ ျပန္လည္တုံ႔ျပန္ပါေစ ‘ဒါဟာ… လူ႔စိတ္၊ လူ႔သေဘာပါပဲ..’ဟု ႏွလုံးသြင္းဆင္ျခင္၍ မိမိကုိယ္တုိင္သာ အျပစ္မျဖစ္ေအာင္၊ သက္ေသာင့္သက္သာ ျဖစ္ေအာင္ ေနႏုိင္ရန္ ႀကိဳးစားသင့္ေပ၏။ ဤသုိ႔ေသာ ေနနည္းသည္သာ လူတုိ႔၏ စိတ္သေဘာကုိ ေရွာင္လဲြ၍ ေနျခင္းျဖစ္သျဖင့္ မဆုံးႏုိင္သည့္ လူ႔သေဘာကုိ အဆုံးလုိက္မေနၾကဘဲ ျဖစ္သမွ် အေျခအေနအေပၚတြင္သာ အျပစ္မျဖစ္ေအာင္ ေနၾကည့္ၾကပါဟု တုိက္တြန္းလုိက္ရေပ၏။
မနာပဒါယီ အရွင္၀ိစိတၱ (ဒုိက္ဦး)
No comments:
Post a Comment