Wednesday, February 11, 2015
လူ႔စိတ္ လူ႔သေဘာ ~~~~~~~~~
လူ၏အႀကိဳက္၊ ဆယ္ခါလုိက္လည္း
မလုိက္တစ္ခါ၊ ရွိခဲ့ပါမူ
ႀကီးစြာရန္သူ၊ စဲြမွတ္ယူ၏။
ငယ္ငယ္ကတည္းက ရထားသည့္ ဆုံးမစကားေလး ျဖစ္ပါ၏။ မိမိက အစဥ္ေကာင္းခဲ့ေသာ္လည္း အေၾကာင္းမညီညြတ္သျဖင့္ တစ္ခါမလုိက္ေလ်ာမိသည့္အခါ၊ ထုိမလိုက္ေလ်ာခဲ့မႈေၾကာင့္ ယခင္ေကာင္းခဲ့သည္ မ်ားကုိပါေမ့ၿပီး အျပစ္ေျပာခံ အကဲ့ရဲ႕ခံရသည္မ်ားႏွင့္ ႀကဳံရသည့္အခါ အထက္ပါ ဆုံးမစကားေလးကုိ ရြတ္ကာ မိမိကုိယ္ကုိမိမိ ျပန္လည္ဆုံးမေနျဖစ္၏။ ထုိ႔အတူ မိမိႏွင့္ နီးစပ္ရာမ်ားကုိလည္း ထုိဆုံးမစကားေလးကုိ ရြတ္ဆုိကာ ‘လူ႔ရဲ႕စိတ္၊ လူ႔ရဲ႕သေဘာဟာ ဒီလုိပဲရွိတတ္တယ္၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေကာင္းခဲ့ေကာင္းခဲ့ သူ႔အလုိအတုိင္း တစ္ခါေလာက္ မလုိက္ေလ်ာလုိက္ရင္ အကုန္အဆုိးျဖစ္ကုန္တာပဲ’ဟု ဆုံးမေပးေနမိ၏။
မွန္၏။ ေလာကတြင္ အေပါင္းသင္းရ အခက္ဆုံး သတၱ၀ါကား လူဟူေသာ သတၱ၀ါပင္ျဖစ္၏။ လူသည္ အသိပညာ ရွိသည္ႏွင့္အမွ် ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲမႈလည္း အားႀကီး၏။ လူသည္ အတၱႀကီးသည္ႏွင့္အမွ် တစ္ကုိယ္ေကာင္း ဆန္သူလည္း ျဖစ္၏။ လူသည္ သူတပါးကုိ ခ်ီးမြန္းေပးရန္ ၀န္ေလးေသာ္လည္း ကဲ့ရဲ႕ဖုိ႔ရန္ကား အလြန္အားေကာင္း၏။ လူသည္ သူတစ္ပါးအေပၚ ၀မ္းေျမာက္ေပးသည့္ မုဒိတာတရား ေခါင္းပါးေသာ္လည္း မနာလုိသည့္ ဣႆာတရားကား အလြန္အားၾကီးလွ၏။ လူသည္ သူတစ္ပါးအေပၚ အေကာင္းျမင္ေပးရန္ ခက္ေသာ္လည္း အဆုိးျမင္ရန္ကား ျမန္လြန္းလွ၏။ လူသည္ သူတစ္ပါး၏ အျပစ္ကုိေျပာရန္ အလြန္ျမင္တတ္ေသာ္လည္း မိမိ၏ အျပစ္ကုိ ၀န္ခံရန္ကား အလြန္ခက္ခဲတတ္၏။ လူ၏ ပါးစပ္သည္ အေကာင္းေျပာရန္ ခက္ေသာ္လည္း အဆုိးေျပာရန္ကား လြယ္လြန္းလွ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လူသည္ ေလာကတြင္ အဆင့္အျမင့္ဆုံး သတၱ၀ါျဖစ္ေသာ္လည္း လူစိတ္ေပ်ာက္သည့္အခါတြင္ကား
လူ႔ေလာကတြင္ ေနၾကသည့္သူမ်ား ျဖစ္သျဖင့္ လူအမ်ိဳးမ်ိဳး စ႐ုိက္အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိသည့္ လူမ်ားႏွင့္ ႀကဳံေတြ႕ ေနၾကရမည္သာ ျဖစ္၏။ ထုိအမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ လူမ်ားအတြင္း၌ မိမိအတြက္သာၾကည့္ၿပီး အျခားသူမ်ားအတြက္ မစဥ္းစားသည့္ သူမ်ားရွိ၏။ မိမိအလုိရွိသည္ကုိသာ ရေအာင္ယူတတ္ၿပီး တစ္ဖက္သူအေပၚ စဥ္းစားေပးျခင္း မရွိေသာသူမ်ား ရွိ၏။ ထုိသုိ႔သေဘာရွိေသာ သူမ်ားႏွင့္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံရသည့္ သူမ်ားသည္လည္း အလြန္အခက္ ႀကဳံရတတ္၏။ မကင္းရာ မကင္းေၾကာင္းျဖစ္သျဖင့္ ႀကိဳးစားေပါင္းသင္း ေနရေသာ္လည္း စိတ္ပါလက္ပါ မရွိလွေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ တစ္ခါတစ္ရံ မိမိအေၾကာင္းႏွင့္မိမိ ထုိသူတုိ႔ အလုိရွိသည္မ်ားကုိ မလုိက္ေလ်ာမိတတ္ဘဲ ရွိတတ္၏။ ထုိအခါ အၿမဲရယူေနက်ျဖစ္သည့္ အရာကုိ မရသည့္အခါ ယခင္ယခင္မ်ားက လုိက္ေလ်ာခဲ့မႈမ်ားကုိ ေမ့ေပ်ာက္ကာ တစ္ခါတစ္ရံ မလုိက္ေလ်ာမိသျဖင့္ ရန္သူသဖြယ္ ဆက္ဆံျခင္းကုိ ခံရတတ္သည္မ်ားလည္း ရွိ၏။ ထုိသုိ႔ အႀကိမ္ႀကိမ္လုိက္ေလ်ာခဲ့စဥ္
မွန္၏။ လူ၏အႀကိဳက္ဟူသည္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး မတူညီၾကသျဖင့္ ေတြ႕သမွ်လူမ်ား၏ အႀကိဳက္ကုိလုိက္ၿပီး ေနထုိင္ဆက္ဆံ ေနရလွ်င္ ဆုံးႏုိင္မည္ မဟုတ္ေတာ့ေပ။ ထုိသုိ႔ အႀကိဳက္ကုိလုိက္ၿပီး ေနေပးေသာ္လည္း လူဟူသည္ အၿမဲေျပာင္းလဲေနတတ္သျဖင့္ မေန႔ကပုံစံမ်ိဳးႏွင့္ ယေန႔ပုံစံမ်ိဳး မတူလွ်င္ပင္ တစ္မ်ိဳးျမင္တတ္သည့္ သေဘာရွိ၏။ မိမိက ပံုမွန္ဆက္ဆံ ေနထုိင္ေပးေနေသာ္လည္း တစ္ဘက္သူမွာ အလုိမက် ျဖစ္ေနတတ္သည္လည္း ရွိ၏။ ေသခ်ာသည္မွာ လူသည္ မလုိတစ္မ်ိဳး လုိတစ္မ်ိဳး ျဖစ္ေနသည့္ သတၱ၀ါသာ ျဖစ္၏။ သေဘာက်ေက်နပ္ေနလွ်င္ ဘာပဲလုပ္လုပ္ အေကာင္းျမင္ေနတတ္ၿပီး၊ အလုိမရွိေတာ့လွ်င္ကား အေသးအဖဲြ႕ကအစ အျပစ္ျမင္ကာ ပုံႀကီးခ်ဲ႕တတ္၏။ မိမိႏွင့္ အဆင္ေျပေနသည့္ အခ်ိန္တြင္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ခ်ီးမြန္းေထာမနာျပဳၿပီး အဆင္မေျပသည့္ အခ်ိန္တြင္ကား ငယ္က်ိဳးငယ္နာမွအစ ေဖာ္ထုတ္ကာ သြားပုတ္ေလလြင့္ ေျပာေလ့ရွိတတ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေလာကတြင္ ဆက္ဆံေပါင္းသင္း၍ အခက္ဆုံး သတၱ၀ါကား လူဟုဆုိၾကျခင္းျဖစ္၏။
စာေရးသူႏွင့္ သိသည့္ ဒကာေလးတစ္ဦးရွိ၏။ ထုိဒကာေလးလည္း အလားတူ အျဖစ္မ်ိဳးႏွင့္ ႀကဳံရသျဖင့္ စာေရးသူထံ ရင္ဖြင့္ေျပာဆုိဖူး၏။ ယခင္က သူႏွင့္အတူ ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္ခဲ့ဖူးေသာ
စင္စစ္ ထုိသုိ႔ေသာ အေျခအေနမ်ားသည္ လူ႔ေလာကတြင္ အမ်ားအျပားရွိ၏။။ မိမိတစ္ဦးတည္းမဟုတ္။ မိမိက့ဲသုိ႔ပင္ အလားတူ အျဖစ္အပ်က္မ်ဳိး ႀကဳံေတြ႕သူမ်ား အမ်ားအျပားရွိ၏။ မိမိႏွင့္ အဆင္ေျပေနခ်ိန္တြင္ အစစအရာရာ အေကာင္းခ်ည္းျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္
အကယ္၍ ထုိသုိ႔ အကဲ့ရဲ႕ခံရမည္ကုိ ေၾကာက္သျဖင့္ လူ႔အႀကိဳက္ လုိက္ေနမည္ဆုိပါက အလုိျပည့္ႏုိင္ၾကမည္ မဟုတ္ဘဲ အႀကိဳက္လုိက္ေနရသည့္ မိမိသည္သာ ဒုကၡမ်ားႏွင့္ ႀကဳံေတြေနတတ္ေပ၏။ မိမိလုပ္ရပ္ေၾကာင့္ မိမိသည္သာ အျပစ္ျဖစ္ေစသည္ႏွင့္ ႀကဳံေတြ႕ရတတ္၏။ အခ်ိဳ႕သူမ်ားသည္ အေၾကာင္းအက်ိဳး မခြဲျခားတတ္သျဖင့္ သူ႔အတြက္ လုပ္ေပးသည္ကုိပင္ အဆုိးျမင္ကာ အျပစ္ေျပာေလ့ရွိသျဖင့္ မိမိသည္သာ လုပ္ေပးသင့္၊ မလုပ္ေပးသင့္၊ အႀကိဳက္လုိက္သင့္၊ မလုိက္သင့္ စဥ္းစားသင့္ေပ၏။ ခဏတာ ေတြ႕ႀကဳံလာသည့္အခုိက္တြင္ အားလုံးႏွင့္ အဆင္ေျပေစရန္အတြက္ လူအမ်ား၏ အႀကိဳက္ကုိ လုိက္ၿပီးေနၾကလွ်င္ မိမိအက်ိဳးမ်ားသာ ဆုတ္ယုတ္ေနတတ္၏။ လူ႔အႀကိဳက္လုိက္ၿပီး သူလုပ္သည့္ အလုပ္ကုိ မိမိပါလုိက္လုပ္ေနပါက သူမေကာင္းလွ်င္ မိမိပါမေကာင္းျဖစ္တတ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လူ႔စိတ္၊ လူ႔သေဘာသည္ မည္မွ်ပင္ အႀကိဳက္လုိက္ေပးေသာ္လည္း ေက်နပ္သည္ဟူ၍ မရွိတတ္သျဖင့္ အတုိင္းအတာ တစ္ခုအေနျဖင့္သာ လုိက္ေလ်ာသင့္ၾကေပ၏။ မိမိက အၿမဲအႀကိဳက္လုိက္ေနရာမွ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါ မလုိက္မိသည့္အခါတြင္ ရန္သူကဲ့သုိ႔ ျပဳမူဆက္ဆံတတ္သျဖင့္ လူ႔အႀကိဳက္လုိက္သူမ်ားသည္ မိမိ၏ ပစၥဳပၸန္အက်ိဳး၊ သံသရာအက်ိဳးမ်ားျဖင့္ ရင္း၍ကား မလုိက္သင့္လွေပ။
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ လူစိတ္၊ လူ႔သေဘာသည္ နားလည္လက္ခံရန္ ခက္ခဲသည့္အျပင္ ေက်နပ္ႏွစ္သက္ေအာင္ လုိက္လုပ္ေပးရန္လည္း ခက္ခဲတတ္သျဖင့္ မိမိတုိ႔အေနျဖင့္ လုိသည္ထက္ပုိ၍ အစမလုပ္ၾကရန္ႏွင့္ အစလုပ္၍ လုိက္ေလ်ာမိပါက အေၾကာင္းမညီညြတ္သျဖင့္ တစ္ခါမလုိက္ေလ်ာ မိသည့္အခါ ရန္သူသဖြယ္ မွတ္ယူတတ္သည္ကုိ သတိျပဳရန္ လုိအပ္ေပ၏။ လူ႔အႀကိဳက္ကုိလုိက္ကာ မိမိတုိ႔၏ အက်င့္သီလမ်ားကုိ ပ်က္ဆီးသည္အထိ မလုပ္ၾကရန္ လုိအပ္ေပ၏။ အရက္သမားအႀကိဳက္ကုိ လုိက္ကာ မိမိပါ အရက္ေသာက္သည့္ အက်င့္ျဖစ္သည္အထိ မလုိက္ေလ်ာသင့္ေပ။ ဖဲသမားအႀကိဳက္လုိက္ကာ မိမိပါ ဖဲ႐ုိက္တတ္သည့္ အက်င့္ျဖစ္သည္အထိ မလုိက္ေလ်ာသင့္ေပ။ စင္စစ္ လူသည္အႀကိဳက္လုိက္ေနလွ်င္ ေကာင္းေနေသာ္လည္း အႀကိဳက္မလုိက္သည့္အခါ မေကာင္းျမင္တတ္၊ အျပစ္ျမင္တတ္သျဖင့္ လူ႔သေဘာကုိ ေကာင္းစြာနားလည္ၿပီး မိမိအက်ိဳးႏွင့္ယွဥ္ကာ မလုိက္သင့္သည့္အခါတြင္ မလုိက္ၾကရန္ နားလည္ထားသင့္၏။ ထုိသုိ႔ အႀကိဳက္မလုိက္သျဖင့္ တစ္ဘက္သူက မည္သုိ႔ေသာ တုံ႔ျပန္မႈမ်ိဳးျဖင့္ ျပန္လည္တုံ႔ျပန္ပါေစ ‘ဒါဟာ… လူ႔စိတ္၊ လူ႔သေဘာပါပဲ..’ဟု ႏွလုံးသြင္းဆင္ျခင္၍ မိမိကုိယ္တုိင္သာ အျပစ္မျဖစ္ေအာင္၊ သက္ေသာင့္သက္သာ ျဖစ္ေအာင္ ေနႏုိင္ရန္ ႀကိဳးစားသင့္ေပ၏။ ဤသုိ႔ေသာ ေနနည္းသည္သာ လူတုိ႔၏ စိတ္သေဘာကုိ ေရွာင္လဲြ၍ ေနျခင္းျဖစ္သျဖင့္ မဆုံးႏုိင္သည့္ လူ႔သေဘာကုိ အဆုံးလုိက္မေနၾကဘဲ ျဖစ္သမွ် အေျခအေနအေပၚတြင္သာ အျပစ္မျဖစ္ေအာင္ ေနၾကည့္ၾကပါဟု တုိက္တြန္းလုိက္ရေပ၏။
မနာပဒါယီ အရွင္၀ိစိတၱ (ဒုိက္ဦး)
သူေတာ္စင္ႏွင္႔ မိန္းမပ်က္
သွ်ိဝဘုရားေက်ာင္းအနီး သူေတာ္စင္တစ္ဦး ေနထိုင္ပါတယ္။ သူေတာ္စင္ရဲ႕အိမ္ႏွင္႔
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ မိန္းမပ်က္တစ္ေယာက္ေနထိုင္ပါတယ္။ ေျမာက္ျမားစြာေသာ ေယာက်္ားေတြ
သူမထံကို ဝင္ထြက္ေနျခင္းကို သူေတာ္စင္ ေတြ႔ျမင္ပါတယ္။ ထိုအခါ သူမကို စကားေျပာဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။
“မင္းဟာ ဒုစရိုက္ေကာင္ႀကီးပဲ” လို႔ မ်က္ႏွာထားတည္တည္နဲ႔ သူေတာ္စင္
ေျပာလိုက္ပါတယ္။
“မင္းရဲ႕အျပဳအမႈက ဘုရားသခင္ကို ေန႔ေန႔ညည ရိုေသေလးစားမႈမရိွဘူးဆိုတာကို
ျပေနတယ္။ မင္းရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြကို ခဏရပ္ၿပီး၊ ေသၿပီး ေနာက္ဘဝ ဘာျဖစ္မယ္ဆိုတာကို စဥ္းစားမိရဲ႕လား။”
သနားစရာမိန္းမဟာ
သူေတာ္စင္ရဲ႕စကားကို နာၾကားအၿပီး တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားသြားပါတယ္။ ဘုရားသခင္ကို တကယ္ရိုက်ဳိးမႈနဲ႔
စိတ္ပါလက္ပါ ဆုေတာင္းပါတယ္။ အျပစ္ေတြကို ခြင္႔လႊတ္ေပးဖို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ သူမဘဝရွင္သန္ဖို႔
အျခားအသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းမႈတစ္ခုရရိွရန္ ကူညီေပးဖို႔လည္း ဘုရားသခင္ထံမွာ ဆုေတာင္းပါတယ္။
သို႔ေသာ္လည္း
အျခားအလုပ္ကို ရွာေဖြလို႔ မေတြ႔ပါဘူး။ တစ္ပါတ္ၾကာ ငတ္ျပတ္ၿပီးေနာက္ ျပည္႔တန္ဆာအလုပ္ကိုပဲ
သူမ ျပန္လုပ္ပါေတာ႔တယ္။
သူမကိုယ္ခႏၶာကို
လူစိမ္းတစ္ေယာက္ထံ အပ္ႏွံေပ်ာ္ပါးလိုက္တိုင္း၊ သူမကို ခြင္႔လႊတ္ဖို႔ ဘုရားသခင္ထံ ဆုေတာင္းပါတယ္။
သူေတာင္စင္ဟာ
သူ႔ရဲ႕အႀကံေပးခ်က္ မထိေရာက္ေၾကာင္း သိရိွတဲ႔အခါ စိတ္ရွဳပ္သြားပါတယ္။ ၿပီးေတာ႔ ဒီလိုေတြးပါေတာ႔တယ္။
“ဒီအခ်ိန္မွစလို႔ ဒီမိန္းမအိမ္ကို ေယာက်္ား ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ဝင္ထြက္သလဲဆိုတာကို
ေရတြက္ေတာ႔မယ္။ ေနာက္ဆုံး ဒီအျပစ္သားေသတဲ႔အခ်ိန္အထိေပါ႔။”
အဲဒီအခ်ိန္မွစလို႔
သူေတာ္စင္ဟာ အျခားအလုပ္ကို မလုပ္ေတာ႔ပါဘူး။ မိန္းမပ်က္ရဲ႕အိမ္ကို ဝင္ထြက္မႈေတြကို ေစာင္႔ၾကည္႔ေနပါတယ္။
ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ အိမ္ထဲကို ဝင္သြားတိုင္း ေက်ာက္တုံးတစ္တုံး သူ႔ေဘးမွာ ခ်ထားလိုက္ပါေတာ႔တယ္။
အခ်ိန္ၾကာတဲ႔အခါ
သူေတာ္စင္သည္ မိန္းမပ်က္ကို ေနာက္ထပ္တစ္ခါ စကားေျပာပါတယ္။
“ေက်ာက္တုံးပုံကို မင္းျမင္ရဲ႕လား။ ေက်ာက္တုံးတစ္တုံးဟာ မင္းလုပ္ထားတဲ႔
စာရိတၱအျပစ္တစ္ခု။ ငါ႔ရဲ႕သတိေပးခ်က္ေတြကို ဆန္႔က်င္ၿပီးလုပ္တဲ႔အျပစ္ေတြ။ ေနာက္ထပ္တစ္ခါ
မင္းကို ငါ သတိေပးလိုက္မယ္။ အျပစ္ေတြ ထပ္မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ႔။”
သူမရဲ႕အျပစ္အစုအပုံႀကီးကို
ေတြ႔ျမင္တဲ႔အခါ အရမ္းတုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားသြားပါတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ႔အခါ ေနာင္တတရားေၾကာင္႔
မ်က္ရည္ေတြက်ေနပါတယ္။ ဘုရားသခင္ထံမွာ ဆုေတာင္းပါတယ္။
“အို၊ အဖဘုရားသခင္ အဖရဲ႕ဂရုဏာေတာ္နဲ႔ ဒီလိုစိတ္ပ်က္စရာဘဝမွ
လြတ္ေျမာက္ခြင္႔ကို ဘယ္အခ်ိန္မွာ အကၽြႏ္ုပ္ရႏိုင္မွာလဲ။”
သူမရဲ႕ဆုေတာင္းခ်က္ကို
ဘုရားသခင္ၾကားသြားပါတယ္။ ထိုေန႔မွာပဲ ေသမင္းဟာ သူမထံကို ေရာက္လာၿပီး၊ ေခၚေဆာင္သြားခဲ႔ပါတယ္။
ဘုရားသခင္ရဲ႕အမိန္႔ေတာ္အရ သူေတာ္စင္ကိုလည္း မိန္းမပ်က္ႏွင္႔အတူ ေခၚေဆာင္သြားခဲ႔ပါတယ္။
မိန္းမပ်က္ရဲ႕ဝိဥာဥ္ဟာ
ေကာင္းကင္ဘုံကို တိုက္ရိုက္ေရာက္သြားပါတယ္။ သူေတာ္စင္ကိုေတာ႔ ငရဲျပည္ကို ဆြဲေခၚသြားပါတယ္။
သူတို႔ကို ေခၚေဆာင္သြားရာလမ္းခရီးမွာ တစ္ဦးႏွင္႔တစ္ဦး ေတြ႔ဆုံၾကပါေတာ႔တယ္။ သူေတာ္စင္ဟာ
ဒီအျဖစ္အပ်က္ကို ျမင္ေတြ႔တဲ႔အခါမွာ ေအာ္ဟစ္ပါေတာ႔တယ္။
“ဒီဟာ တရားမွ်တပါရဲ႕လား၊ အဖဘုရားသခင္။ အကၽြႏု္ပ္ရဲ႕ဘဝတစ္လုံးလုံး
အရွင္႔ကို ရိုေသကိုးကြယ္ၿပီး ဆင္းဆင္းရဲရဲေနထိုင္ခဲ႔ပါတယ္။ အခုေတာ႔ အကၽြႏု္ပ္ကို ငရဲသို႔
ပို႔ၿပီး၊ တစ္ဘဝလုံး အျပစ္ေတြျပည္႔ေနတဲ႔ ဒီမိန္းမပ်က္ကို ေကာင္းကင္ဘုံကို ပို႔ေဆာင္လိုက္ပါၿပီ။”
သူေတာ္စင္ရဲ႕စကားကို
ၾကားရတဲ႔အခါ နတ္သမီးတစ္ဦးက ျပန္လည္ ေျဖၾကားပါတယ္။
“ဘုရားသခင္ရဲ႕လုပ္ေဆာင္ခ်က္ဟာ အၿမဲမွ်တပါတယ္။ ဘုရားသခင္ရဲ႕ေမတၱာေတာ္ဟာ
သင္႔အိမ္နီးနားခ်င္းရဲ႕ အျပဳအမူအတိုင္း အဆုံးအျဖတ္ျပဳမယ္လို႔ သင္ ထင္ျမင္ယူဆပါသလား။
သင္႔ႏွလုံးအိမ္ကို အျခားသူတစ္ဦးရဲ႕အျပစ္ေတြနဲ႔ ျဖည္႔ေနခ်ိန္မွာ၊ ထိုအမ်ဳိးသမီးက ေန႔ေန႔ညည
စိတ္ပါလက္ပါ ဆုေတာင္းသမႈျပဳေနပါတယ္။ သူမက်ခဲ႔တဲ႔မ်က္ရည္ေတြေၾကာင္႔ ႏွလုံးသားဟာ အရမ္းကို
ေပါ႔ပါးေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ငါတို႔ သူ႔ကို ေကာင္းကင္ဘုံကို သယ္ေဆာင္သြားလုိ႔ရတာပါ။ သင္႔ဝိဥာဥ္ကေတာ႔
ေက်ာက္တုံးေတြနဲ႔ အင္မတန္ေလးလံလို႔ မ မတင္ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ရပါတယ္။”
( The monk and the prostitute by Paulo Coelho ကို ဘာသာျပန္ဆုိပါသည္။ )
ဇာတ္ေတာ္လာ မိန္းမပ်က္အဂၤါ(၂၅)ခ်က္
၁။ လင္ေယာက်္ား အရပ္တစ္ပါးသြားတာကုိ ခ်ီးမြမ္းတတ္ျခင္း။
၂။ အရပ္ေ၀းသြားေသာ လင္ေယာက်္ားအား အမွတ္မရတတ္ျခင္း။
၃။ လင္ျပန္ေရာက္လာသည္ကုိ မႏွစ္သက္ျခင္း။
၄။ လင္ေယာက်္ား ဂုဏ္ေက်းဇူးမဲ့ေအာင္ ေျပာဆုိတတ္ျခင္း။
၅။ လင္ေယာက်္ားအေပၚတြင္ ခ်ီးမြမ္းစကား မေျပာဆုိတတ္ျခင္း။
၆။ လင္ေယာက်္ားအေပၚတြင္ အက်ိဳးမဲ့ကုိသာ ျပဳတတ္ျခင္း။
၇။ လင္ေယာက်္ားအေပၚတြင္ အက်ိဳးရွိသည္ကုိ မျပဳတတ္ျခင္း။
၈။ လင္ေယာက်္ားအေပၚတြင္ ျပဳလုပ္ေပးရမည့္တာ၀န္ကုိ မျပဳလုပ္ေပးျခင္း။
၉။ လင္ေယာက်္ားအေပၚတြင္ မျပဳလုပ္ေပးသင့္တဲ့အမႈမ်ားသာ ျပဳလုပ္ေပးျခင္း။
၁၀။ အ၀တ္ကုိ ၿမဲစြာ၀တ္၍ အိပ္တတ္ျခင္း။
၁၁။ လင္ကုိ ေက်ာေပးအိပ္ျခင္း။
၁၂။ ကေျပာင္းကျပန္ အိပ္တတ္ျခင္း။
၁၃။ အသက္ရႈ ၾကမ္းတမ္းစြာ အိပ္တတ္ျခင္း။
၁၄။ လင္ေယာက်္ား စိတ္ဆႏၵကုိ ဆန္႔က်င့္ဘက္လုပ္ၿပီး စိတ္ဆင္းရဲေအာင္ ျပဳလုပ္တတ္ျခင္း။
၁၅။ က်င္ႀကီးက်င္ငယ္စြန္႔ရန္ ခဏခဏ သြားတတ္ျခင္း။
၁၆။ ေဖာက္ျပန္ေသာ အက်င့္ကုိ က်င့္တတ္ျခင္း။
၁၇။ က်န္းမာေရးေဖာက္ျပန္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္တတ္ျခင္း။
၁၈။ တျခားေယာက်္ားအသံကုိ နားစြင့္ၿပီး နားေထာင္တတ္ျခင္း။
၁၉။ လင္ေယာက်္ားရွာေဖြထားေသာ ပစၥည္းဥစၥာကုိ မတရားျဖဳန္းတီးပစ္တတ္ျခင္း။
၂၀။ တဏွာကာမစိတ္နဲ႔ အိမ္နီးခ်င္းေယာက်္ားမ်ားကုိ အကၽြမ္း၀င္တတ္ျခင္း။
၂၁။ အခ်ိန္အခါမဲ့တြင္ လင္ငယ္ရွာေဖြရန္ လမ္းတကာသုိ႔ ၀င္ထြက္သြားလာတတ္ျခင္း။
၂၂။ လင္ငယ္ေနၿပီး လင္ႀကီးေပၚတြင္ ရုိေသျခင္းမရွိဘဲ မေကာင္းႀကံတတ္ျခင္း။
၂၃။ အိမ္တံခါး၀တြင္ အၿမဲလုိလုိ ေနထုိင္တတ္ျခင္း။
၂၄။ ခႏၶာကုိယ္ အဂၤါႀကီးငယ္တုိ႔ကုိ ေဖာ္ျပတတ္ျခင္း။
၂၅။ အရပ္တကာ ေလွ်ာက္သြားတတ္ျခင္းတုိ႔ ျဖစ္ပါေပတယ္။ (မဟာကုဏာလဇာတ္၊ ဇာတကပါဠိေတာ္၊ ဒုတိယအုပ္၊ စာမ်က္ႏွာ(၁၂၁)
၇။ လင္ေယာက်္ားအေပၚတြင္ အက်ိဳးရွိသည္ကုိ မျပဳတတ္ျခင္း။
၈။ လင္ေယာက်္ားအေပၚတြင္ ျပဳလုပ္ေပးရမည့္တာ၀န္ကုိ မျပဳလုပ္ေပးျခင္း။
၉။ လင္ေယာက်္ားအေပၚတြင္ မျပဳလုပ္ေပးသင့္တဲ့အမႈမ်ားသာ ျပဳလုပ္ေပးျခင္း။
၁၀။ အ၀တ္ကုိ ၿမဲစြာ၀တ္၍ အိပ္တတ္ျခင္း။
၁၁။ လင္ကုိ ေက်ာေပးအိပ္ျခင္း။
၁၂။ ကေျပာင္းကျပန္ အိပ္တတ္ျခင္း။
၁၃။ အသက္ရႈ ၾကမ္းတမ္းစြာ အိပ္တတ္ျခင္း။
၁၄။ လင္ေယာက်္ား စိတ္ဆႏၵကုိ ဆန္႔က်င့္ဘက္လုပ္ၿပီး စိတ္ဆင္းရဲေအာင္ ျပဳလုပ္တတ္ျခင္း။
၁၅။ က်င္ႀကီးက်င္ငယ္စြန္႔ရန္ ခဏခဏ သြားတတ္ျခင္း။
၁၆။ ေဖာက္ျပန္ေသာ အက်င့္ကုိ က်င့္တတ္ျခင္း။
၁၇။ က်န္းမာေရးေဖာက္ျပန္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္တတ္ျခင္း။
၁၈။ တျခားေယာက်္ားအသံကုိ နားစြင့္ၿပီး နားေထာင္တတ္ျခင္း။
၁၉။ လင္ေယာက်္ားရွာေဖြထားေသာ ပစၥည္းဥစၥာကုိ မတရားျဖဳန္းတီးပစ္တတ္ျခင္း။
၂၀။ တဏွာကာမစိတ္နဲ႔ အိမ္နီးခ်င္းေယာက်္ားမ်ားကုိ အကၽြမ္း၀င္တတ္ျခင္း။
၂၁။ အခ်ိန္အခါမဲ့တြင္ လင္ငယ္ရွာေဖြရန္ လမ္းတကာသုိ႔ ၀င္ထြက္သြားလာတတ္ျခင္း။
၂၂။ လင္ငယ္ေနၿပီး လင္ႀကီးေပၚတြင္ ရုိေသျခင္းမရွိဘဲ မေကာင္းႀကံတတ္ျခင္း။
၂၃။ အိမ္တံခါး၀တြင္ အၿမဲလုိလုိ ေနထုိင္တတ္ျခင္း။
၂၄။ ခႏၶာကုိယ္ အဂၤါႀကီးငယ္တုိ႔ကုိ ေဖာ္ျပတတ္ျခင္း။
၂၅။ အရပ္တကာ ေလွ်ာက္သြားတတ္ျခင္းတုိ႔ ျဖစ္ပါေပတယ္။ (မဟာကုဏာလဇာတ္၊ ဇာတကပါဠိေတာ္၊ ဒုတိယအုပ္၊ စာမ်က္ႏွာ(၁၂၁)
