Soe Moe Hlaing(Thamine): ေဆာင္ခ်င္ရာေဆာင္ကိုဘေညွာင္

ေဆာင္ခ်င္ရာေဆာင္ ေမာင္ဘေညာင္

မိတ္ေဆြ ခင္ဗ်ားအေနနဲ႔ ဘာသာေရးလိုလို၊ ေဗဒင္လိုလို၊ ေမွာ္လိုလို မဂၢဇင္းေတြမွာ ေဖာ္ျပေလ့ရွိတဲ့ အင္းကြက္ေတြ၊ စမအကၡရာေတြကို ျမင္ဖူးမယ္ ထင္ပါတယ္။ အဲဒီမဂၢဇင္းေတြက အဲလို ေဆာင္းပါးေတြမွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ ေဟာဒီ့ အင္းစမ အေဆာင္ေတြကို မိတၱဴကူး ေကာ္ပီပြားၿပီး ေဆာင္လိုက္ရံုနဲ႔ ခင္ဗ်ားဆီကို ေရႊေငြဥစၥာ ရတနာေတြ ဟိုက ဝင္၊ ဒီကဝင္ သပိတ္ဝင္ အိတ္ဝင္ ဝင္လာမယ္လို႔ မစားရဝခန္း ေျပာေလ့၊ ေရးေလ့ရွိတာကိုလည္း ေတြ႔ရႏုိင္ပါတယ္။

အဲဒီအင္းစမေတြကုိ လူအေတာ္မ်ားမ်ားက ဘုမသိ၊ ဘမသိနဲ႔ ခုပဲ ရတနာပံု ဆုိက္ေတာ့မလိုလို၊ ခုပဲ ဖုတ္သြင္းရထားက အိမ္ေရွ႕တံခါးမႀကီးကို ေျပးေဆာင့္မလိုလို အဟုတ္မွတ္ၿပီး မိတၱဴကူး၊ ေကာ္ပီပြား၊ ဘုရားစင္ ေျပးကပ္၊ အိမ္ေရွ႕ကပ္၊ တခ်ဳိ႕က် အလုပ္စားပြဲကပ္၊ ကပ္ခ်င္တုိင္း ကပ္လိုက္ၾကတာ အဲဒီ အေဆာင္ေတြ ကူးလုိက္၊ ကပ္လိုက္ လုပ္ေနသူေတြေတာ့ မသိဘူး။ မိတၱဴဆုိင္၊ ကြန္ပ်ဴတာဆုိင္ေတြေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး အလုပ္ျဖစ္ခဲ့တာ ေတြ႔ဖူးပါတယ္။

တခ်ဳိ႔ ရွားရွားပါးပါး ပညာရွင္ေတြ ကေတာ့ မဂၢဇင္းမွာ ေရးျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္ ဒီအေဆာင္ကို ျပဳလုပ္ရတာ ခက္ခဲ ပင္ပန္းလြန္းလွေၾကာင္း၊ ေကာ္ပီကူး ေဆာင္ရံုနဲ႔ ထူးလာမွာ မဟုတ္ေၾကာင္း ရုိးရုိးသားသား အသိေပး တတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ရွိတယ္၊ ရွားတယ္ဆုိတဲ့ ေဆာင္းပါးေကာင္းေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

ေအာ္ ဒါဆို အဲဒီမဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာေတြေပၚက အင္းမစရုပ္ေတြ၊ အေဆာင္ပေလာင္ေတြက မစြမ္းလို႔လား၊ အဓိပၸါယ္ မရွိ ေလွ်ာက္ၿပီး လက္ကျမင္းထားတာလား၊ အားတုိင္းယားတုိင္း စာမူခ ရေအာင္ ေလွ်ာက္ေရး ေနတာလားလို႔ ေမးခြန္း ထုတ္စရာ ရွိပါမယ္။

စြမ္းတယ္၊ မစြမ္းဘူး ဆုိတာ ကြၽန္ေတာ္ မေျဖပါဘူး။ အဲလို မဂၢဇင္းက အေဆာင္ေတြကို ဟုိကပ္ဒီကပ္ အျမတ္ မထြက္ခ်င္ေန၊ အရံႈးေတာ့ မရွိေလာက္ဘူး ဆုိၿပီး ေဆာင္ခဲ့ဖူးသူမ်ား ရွိခဲ့ရင္ ကြၽန္ေတာ္ ေမးတာေလး ျပန္ေျဖပါ။ အဲဒီအေဆာင္က ဘယ္ႏွလ အတြင္း အစြမ္းျပခဲ့သလဲ။ ေလာက္ေလာက္လားလား ခ်မ္းသာ သြားသလား၊ ထူးထူးျခားျခား ေရႊထုပ္ေငြထုပ္ေတြ ရခဲ့ၾက သလား၊ ငုတ္တုတ္ထုိင္ေနရင္း ပိုက္ဆံသိန္းသန္းခ်ီ ဝင္လာပါသလားလို႔။

အင္းတစ္ခ်ပ္မွာဆုိရင္ အင္းက်ဳိး၊ အင္းကန္း၊ အင္းေပါက္ အစရွိတဲ့ စည္းမ်ဥ္းေပါင္းမ်ားစြာ ရွိေနသလို အင္းတစ္ကြက္ စီရင္ဖို႔ အခ်ိန္အခါ၊ နကၡတ္ သင့္မသင့္၊ စီရင္သူရဲ႕ သီလ၊ သမာဓိအင္အား၊ လုပ္နည္း လုပ္ဟန္ တိက်မွန္ကန္မႈေတြ ျပည့္စံုေအာင္ ေလ့လာဆည္းပူး အားထုတ္ၿပီးမွ စီရင္ၾကပါတယ္။ ပညာကို ပညာနဲ႔ တူေအာင္ ေလ့လာလုိက္စားဖူးသူတုိင္း ကြၽန္ေတာ္ ဘာကို ေျပာေနသလဲ သေဘာေပါက္ လြယ္မွာပါ။

တခ်ဳိ႕ေသာ စမအကၡရာေတြဆုိရင္လည္း အဲဒီလိုပါပဲ။ ပန္းခ်ီတတ္တုိင္း၊ လက္ေရးလွတုိင္း ေလွ်ာက္ေရးဆြဲလို႔ မရတဲ့၊ ေကာ္ပီကူး၊ အိတ္ထဲထည့္၊ ဟုိထည့္ ဒီထည့္ ေဆာင္လို႔ မရတဲ့ အေဆာင္ေတြ၊ စီရင္တည္းက ခက္ခက္ခဲခဲ ဖန္တီးေရးဆြဲရတဲ့ စမေတြ ရွိပါတယ္။ ဥပမာ ပ႒ာန္းနဂါး ဆုိတဲ့ စမရုပ္ပံုေတာ္ႀကီးဆုိရင္ ဆြဲသားရတာကအစ ၊ စီရင္ပံုအဆံုး သိပ္ကို ခက္ခဲ လြန္းပါတယ္။

သူရိယသဟာယပညာမွာ ဆုိရင္လည္း စီရင္မယ့္ေန႔ဟာ ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔လည္း ျဖစ္၊ လဆန္း တစ္ရက္လည္းျဖစ္၊ တနဂၤေႏြလည္း ျဖစ္ရမယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ဆြဲမယ့္ ေရႊျပားေပၚမွာ အကၡရာ တစ္လံုးခ်င္းကို ေနထြက္ခ်ိန္၊ မြန္းတည့္ခ်ိန္ ကေန ၾကယ္ေၾကြခ်ိန္အထိ တိတိက်က် အဆံုးသတ္ ေပးရျပန္ပါတယ္။ ဆြဲမယ့္ေဒသကလည္း မုိးကုတ္စက္ဝုိင္းကုိ ရွင္းလင္း ျပတ္သားစြာ ျမင္ႏုိင္မယ့္ေနရာ ျဖစ္ရမယ္လို႔ ဆုိထားပါတယ္။

စဆြဲရာကေန ကညစ္ မၾကြ၊ အသက္ေအာင့္ထားရင္း၊ အဆံုးထိ တရစပ္ ေရးဆြဲရတဲ့ စမ၊ မုဆုိးထုိင္ ထုိင္ၿပီး ဆြဲရတဲ့ စမ၊ ဂါထာအစကေန အဆံုးထိ အၿပီးမွ တၿပိဳင္တည္း ဆြဲသား ၿပီးစီးရတဲ့ စမ၊ ငွက္ေပ်ာအူတုိင္ထဲ မႏၱန္ ရြတ္ၿပီး ရုိက္ထည့္ရတဲ့ စမ၊ ေမတၱသုတ္ေတာ္ ရြတ္ရင္း ဝအကၡရာနဲ႔ ဖန္တီးသြားတဲ့ စမ အစရွိသျဖင့္ စံုလင္ က်ယ္ျပန္႔လွပါတယ္။ ဒီလို ထူးဆန္းတဲ့ စည္းမ်ဥ္းေတြ၊ ပံုသ႑ာန္ေတြကို ေရွးပညာရွင္ေတြက အပ်င္းေျပ ေလွ်ာက္ေရးခဲ့တာေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ဘူးလို႔ ကြၽန္ေတာ္ ယူဆပါတယ္။

တခါတေလ အေဆာင္ေတြ ေဆာင္ရျပဳရတာ ဝါသနာထံုတဲ့ ၊ အေဆာင္မွ အေဆာင္ဆုိတဲ့ အထီးအမ ပုပုရွည္ရွည္ လူေတြကို ဆံုရတုိင္း အဘမင္းသိခၤရဲ႕ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ ေမာင္ဘခ်စ္ စကားအတုိင္း ျပန္ေထ့ မိပါတယ္။ ဒီအေဆာင္ေလးက ေငြေခၚတယ္၊ လာဘ္ရႊင္တယ္၊ ဒီအင္းခ်ပ္ကေတာ့ ေဆာ္ၾကည္တဲ့ ပီယသွ်ဳိ အေဆာင္၊ ဒီစမကျဖင့္ ေဘးရန္ကင္းတယ္ ဆုိတဲ့ မေယာင္ရာဆီလူး ပုဂိၢဳလ္ေတြကို ကြၽန္ေတာ္ ျပန္ေျပာ မိတာက ေဆာင္ခ်င္ရာေဆာင္ ေမာင္ဘေညာင္.. တဲ့။

မိတ္ေဆြ ခင္ဗ်ားေကာ အဲဒီေမာင္ဘေညာင္ေတြထဲ ပါေနသလားဗ်ာ။ ပါေနတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားဟာ အလိမ္ခံရဖို႔ ၉၉.၉၉ ရာခုိင္ႏႈန္း က်ိန္းေသေနၿပီလို႔ ဝမ္းပန္းတနည္း ေျပာလိုက္ပါရေစ။