တစ္ခါတုန္းကအိမ္တစ္အိမ္မွာ အဘုိးအုိႀကီးတစ္ေယာက္ရွိသတဲ့။
ဗုဒၶဘာသာအဘုိးအုိႀကီးပါ။ ခါးက ခပ္ကုန္းကုန္း။
ဒါေၾကာင့္ အရပ္ထဲက ကေလးေတြက သူ႔ကုိ မၾကားတၾကားစၾကတယ္။
"အဘုိးႀကီးအုိ ခါးကုန္းကုန္း မေသပါနဲ႔ဦး။ ေနာင္ႏွစ္ခါ တန္ေဆာင္မုန္းပြဲၾကည့္ပါဦး"
သူကုိယ္တုိင္ မ်က္စိက ခပ္မႈန္မႈန္ဆုိေတာ့ သူမ်ားေတြလဲ သူ႔လုိဘဲ မႈန္၀ါး၀ါးျဖစ္ေနၾကမယ္လုိ႔ ထင္ပုံရပါတယ္။
လူေတြကုိ ၾကည့္ရင္လဲ နဖူးေပၚလက္ဖမုိးေလး အုပ္ၿပီးမွ စုိက္ၾကည့္တတ္တယ္။
တစ္ေန႔မွာသူ႔ေျမးမတစ္ေယာက္က မနက္ေစ်းကေန ပုဇြန္ဆိတ္ကေလးေတြ ၀ယ္လာတယ္။
အိမ္မွာ ေၾကာ္စားၾကတာေပါ့။ ျမင္ဖူးတယ္မဟုတ္လား။ ပုဇြန္ဆိတ္ဆုိတာ ရဲရဲနီေလးေတြေလ။
ဗုဒၶဘာသာဆုိေတာ့လဲ ဘုရားဆြမ္းမတင္ဘဲ မစားတတ္ၾကဘူး။ ဦးဦးဖ်ားဖ်ားတင္ေလ့ရွိၾကတယ္။
မိရုိးဖလာ ဗုဒၶဘာသာဆုိေတာ့လဲ သိပ္ၿပီး ၾကည္ညိဳတတ္ပုံေတာ့မရဘူး။
သူစားခါနီးမွာ ဘုရားဆြမ္းတင္ဖုိ႔ျပင္ဆင္တယ္။ ပုဇြန္ဆိတ္ေၾကာက္နီနီရဲေလးေတြကုိ ဆြမ္းတင္ခြက္ထဲထည့္ ကလပ္ေပၚတင္လုိက္တယ္။ ဘုရားစင္ေရွ ႔သြားၿပီး ဒူးတုတ္ထုိင္ကာ ပါးစပ္ကလဲ ဒီလုိဆုိတယ္။
"အရွင္ဘုရား ရဲရဲနီနီေလးေတြ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ငရုပ္သီးနီေတာင့္ေလးေတြထင္ၿပီး မဘုဥ္းေပးဘဲ မေနပါနဲ႔။
ဒါ ပုဇြန္ဆိတ္ေၾကာ္ စစ္စစ္ပါဘုရား။ အရွင္ဘုရားမယုံရင္ တပည့္ေတာ္ အရင္စားျပပါ့မယ္ဘုရား"
ပါးစပ္ကေျပာၿပီး ဘုရားဆြမ္းတင္ခြက္ထဲက ပုဇြန္ဆိတ္ေၾကာ္တစ္ေကာင္ကုိ ႏႈိက္စားလုိက္တယ္။
ဘုရားရွင္ကုိလဲ သူလုိဘဲ မ်က္စိခပ္၀ါး၀ါးျဖစ္ေနမယ္လုိ႔ ထင္ပုံရပါရဲ ႔။
ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့အဲဒီလုိခဏခဏေျပာၿပီး ဘုရားမယုံမွာစုိးလုိ႔ ဆြမ္းတင္ခြက္ထဲက
ပုဇြန္ဆိတ္ေၾကာ္ေတြ အားလုံး အဘုိးအုိတစ္ေယာက္ထဲ စားလုိက္လုိ႔ ကုန္သြားပါေတာ့သတဲ့။
မွတ္ခ်က္။
စစ္ကုိင္းတုိင္းအထက္ပုိင္း ၿမိဳ ႔ေလးတစ္ၿမိဳ ႔က ၾကားခဲ့ရတဲ့ ရယ္စရာ ဟာသပုံျပင္ေလးပါ။
No comments:
Post a Comment