ကုိထံုတစ္ေယာက္ မေတြ႔တာၾကာျပီျဖစ္တ့ဲ သူငယ္ခ်င္းလင္မယားအိမ္ကုိ လာလည္ရင္း စကားေကာင္းေနတာနဲ႔ ေတာ္ေတာ္နဲ႔မျပန္ျဖစ္ဘူး။
အေတာ္ၾကီးမိုးခ်ဳပ္မွ ျပန္မယ္လုပ္ေတာ့ ကားကလံုးဝကုိ ႏႈိးမရဘူးျဖစ္ေနတယ္။
စက္ျပင္ဆရာေခၚရေအာင္ကလည္း အခ်ိန္ကလင့္ေနျပီ။
ဒါနဲ႔ အိမ္ရွင္ကုိငွက္ရိုးက သူ႔အိမ္မွာဘဲ အိပ္ဖို႔ေျပာလာတယ္။ ခက္တာက အဲဒီအိမ္မွာ အိပ္ရာကုတင္အပုိမရိွတ့ဲအျပင္ ဆိုဖာေလးတလံုးေလာက္ေတာင္မွ အပုိမရိွဘူး။
ဒီေတာ့ အိမ္ရွင္လင္မယားနဲ႔ဘဲ အတူတူအိပ္ရေတာ့တာေပ့့့ါ။
အိပ္ေပ်ာ္လို႔ မၾကာခင္မွာဘဲ သူ႔ပုခံုးကုိပုတ္ျပီးႏႈိးလို႔ ကုိထံု လန္႔ႏိုးလာတယ္။ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုငွက္ရိုးမိန္းမ။
သူ႔ဘက္ကုိ ကူးလာခ့ဲဖို႔ ေျခဟန္လက္ဟန္နဲ႔ ေခၚေနတာ.
“ဟင့္အင္း..မလာႏိုင္ဘူး၊ သူႏိုးလာရင္ ဒုကၡေရာက္ကုန္မယ္”…လို႔ ကုိထံုက တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္တယ္။
“မႏိုးဘူး၊ စိတ္ခ်၊ သူ အအိပ္ၾကီးတာ က်မသိတယ္”
“မယံုဘူး”
“မယံုရင္ သူ႔ဖင္ေမႊး နဲနဲႏုတ္ၾကည့္၊ လံုးဝ မႏိုးဘူး”
ဒါနဲ႔ ကုိထံုလည္း ကုိငွက္ရိုးဖင္ေမႊး နဲနဲႏုတ္ၾကည့္လိုက္တယ္…
“ျဗဳတ္…”
အဲ..ဟုတ္ပ၊ တုတ္တုတ္မွေတာင္ မလႈပ္ဘူး။
ဒီေတာ့ ကုိထံုလည္း အဲဒီမိန္းမဘက္ ကူးသြားျပီး ခိုးစား ၾကတာေပ့ါ။ ျပီးတာနဲ႔ သူ႔ေနရာသူ ျပန္ကူးလာလိုက္တယ္။
မၾကာျပန္ပါဘူး…ဟိုမိန္းမက သူ႔ပုခံုးကုိ ပုတ္ျပီးေခၚျပန္တယ္။
ဒီတခါလဲ ဖင္ေမႊးနဲနဲ ႏုတ္ၾကည့္တယ္၊ မႏိုးဘူး၊ တခါ ကူးသြားျပန္ျပီး ခိုးစားၾကျပန္တယ္။
အဲလိုမ်ိဳး တခါဖင္ေမႊးႏုတ္လိုက္ တခါ ခိုးစားလိုက္နဲ႔ လုပ္လာလိုက္တာ……
ေျခာက္ၾကိမ္ေျမာက္လဲ ေရာက္ေရာ…ကုိငွက္ရိုးကေခါင္းေထာင္ၾကည့္ျပီးေျပာတယ္… ..
“ေဟ့ေကာင္…မင္း ငါ့မိန္းမကုိ ခ်တာခ်၊ ငါ့ဖင္ကုိေတာ့ တာလီမွတ္တ့ဲ စာအုပ္မလုပ္နဲ႔”….တ့ဲ။
No comments:
Post a Comment