တစ္ေန႕ေသာအခါ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားသည္ ကြယ္လြန္သြားေသာ ရဟန္းတစ္ပါးကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ေအာက္ပါအတိုင္း ေဟာၾကားေတာ္မူသည္။
(၁) အဓိက႐ုဏ္းျဖစ္ေအာင္လုပ္တတ္၍ အဓိက႐ုဏ္းၿငိမ္းေအးျခင္းကို ခ်ီးမြမ္းေလ့မရွျိခင္း၊
(၂) အက်င့္သိကၡာကို မလိုလားသူျဖစ္၍ အက်င့္သိကၡာေဆာက္တည္ျခင္းကို ခ်ီးမြမ္းေလ့မရွိျခင္း၊
(၃) ယုတ္မာေသာအလိုရွိသူျဖစ္၍ ယုတ္မာေသာအလိုကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းကို ခ်ီးမြမ္းေလ့ မရွိျခင္း၊
(၄) အမ်က္ေဒါသႀကီးသူျဖစ္၍ အမ်က္ေဒါသ ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းကို ခ်ီးမြမ္းေလ့မရွိျခင္း၊
(၅) သူ႔ေက်းဇူးကို ေခ်ဖ်က္တတ္သူျဖစ္၍ သူ႔ေက်းဇူးကိုေခ်ဖ်က္ျခင္းကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းကို ခ်ီးမြမ္းေလ့မရွိျခင္း၊
(၆) ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲသူျဖစ္၍ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲမႈကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းကို ခ်ီးမြမ္းမႈ မရွိျခင္း၊
(၇) လွည့္စားတတ္သူျဖစ္၍ လွည့္စားမႈ မာယာ ကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းကို ခ်ီးမြမ္းေလ့မရွိျခင္း၊
(၈) တရားသေဘာကို စူးစမ္းဆင္ျခင္ေလ့ မရွိသူျဖစ္၍ တရားသေဘာကို စူးစမ္းဆင္ျခင္ျခင္းကို ခ်ီးမြမ္းေလ့မရွိျခင္း၊
(၉) တစ္ပါးတည္းကိန္းေအာင္းေလ့ မရွိသူျဖစ္၍ တစ္ပါးတည္းကိန္ေအာင္းျခင္းကို ခ်ီးမြမ္းေလ့မရွိျခင္း၊
(၁၀) သီတင္းသံုးေဖာ္တို႔အား အေစ့အစပ္ ( ေလာကဝတ္ ) မျပဳတတ္သူျဖစ္၍ အေစ့အစပ္ျပဳျခင္းကို ခ်ီးမြမ္းေလ့မရွျိခင္း၊
( နပၸိယသုတ္ ၊ အဂၤုတၱရနိကာယ္ ၊ ဒသနိပါတ္ ဆယ္ပါးစုတရားမ်ားအပိုင္းမွ )
No comments:
Post a Comment