၁) ကမၼႏ ၱရာယ္ – ပဥၥနႏ ၱရိယကံ ငါးပါး (အေမကိုသတ္တဲ့ကံ၊ အေဖကိုသတ္တဲ့ကံ၊ ရဟႏာၱကိုသတ္တဲ့ကံ၊ ဘုရားရွင္ကို ေသြးစိမ္းတည္ေအာင္လုပ္တဲ့ကံ၊ သံဃာသင္းခဲြကံ။) ဒီအထဲက တစ္ခုခုက်ဴးလြန္မိခဲ့ရင္ေတာ့ ေသတဲ့အခါ အ၀ီစိငရဲကိုပဲ သြားရတာပါပဲ။
၂) အရိယူပ၀ါဒႏၱရာယ္ – အရိယာကို စြပ္စြဲကဲ့ရဲ႔တဲ့အႏၱရာယ္။ သူေတာ္ေကာင္းကို ေစာ္ကားမိတဲ့ အႏၱရာယ္။
ဗုဒၶက –
ပရ၀ဇၹာႏုပသိႆ၊ နိစၥံ ဥဇၥ်ာနသညိေနာ၊
အာသ၀ါတႆသဎုႏိ ၱ၊ အာရာေသာအာသ၀ကၡယာ။
သူတစ္ပါးအၿပစ္ကိုရွာၿပီး ကဲ့ရဲ႕ရႈတ္ခ်အားထုတ္ေနတဲ့သူဟာ အာသေ၀ါတရား (အပါယ္လားေၾကာင္း) ေတြ တိုးပြားတယ္။ အာသေ၀ါတရားကုန္ရာ အရဟတၱမဂ္မွ လြန္စြာေ၀းတယ္ ေဟာေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
ဒီကံကို က်ဴးလြန္မိတဲ့သူသည္ ဘယ္ေလာက္၀ိပႆနာတရားကို အားထုတ္ မဂ္ဉာဏ္ ဖိုလ္ဉာဏ္ကို မရေတာ့ပါဘူး။ အဲ့ဒီလူေတြက မေကာင္းၿမင္၊ သူတစ္ပါးအၿပစ္ကို ဆီလိုအေပါက္ရွာတတ္သူ ေတြမွာ ပိုမ်ားပါတယ္။
တခ်ိဳ႕ေသာေယာဂီမ်ားသည္ မိမိတို႔ရိပ္သာမွတပါး တၿခားေသာရိပ္သာဆရာေတာ္မ်ားႏွင့္ တရားမ်ားကို အမနာပအၿပစ္တင္စကားမ်ားေၿပာမိတတ္ၾကသည္။ သူတို႔၏အၿပဳအမႈမ်ားက ငါစဲြအတၱဒိ႒ိ မၿပဳတ္သည့္အၿပင္ ရိပ္သာစြဲ၊ ဆရာစဲြ အတၱဒိ႒ိမ်ားပါ တိုးလာေနေၾကာင္း သက္ေသခံလ်က္ရွိသည္။ ေပါ့ေစလိုလို႔ ေၾကာင္ရုပ္ထိုးေဆးအတြက္ေလးဆိုေသာ စကားပံုႏွင့္ တထပ္တည္းကေနေပသည္။
ကမၼ႒ာန္းဆရာအခ်ိဳ႕ကလည္း ငါတို႔နည္းနဲ႔ပြားမ်ားမွသာ မဂ္ဖိုလ္ရမယ္။ တၿခားနည္းမ်ားနဲ႔ပြားမ်ားလို႔ မဂ္ဖိုလ္မရႏိုင္ဟု သေဘာပါသည့္တရားမ်ိဳးကို မၾကာခဏေဟာတတ္ၾကသည္။
လုိဏ္ေခါင္းအတြင္းရွိ ဘုရားေပၚ မစင္စြန္႔ခ်ေလ့ရွိေသာခိုကို ခဲၿဖင့္ပစ္လုိက္ရာ ခုိမမွန္ဘဲ ဘုရားရုပ္ပြားေတာ္ကိုသာမွန္ေသာ ဥပမာကဲ့သုိ႔ မိမိတို႔ဒႏွင့္နည္းလမ္းမတူေသာ ကမၼ႒ာန္းဆရာႏွင့္တရားကို ပုတ္ခတ္လိုက္ရာ ထိုဆရာႏွင့္တရားကိုမထိဘဲ ဘုရားကိုသာပုတ္ခတ္မိၿပီးသားၿဖစ္ေနတတ္ပါသည္။ ဘုရားေဟာတရားခ်ည္းၿဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပါတည္း။
ပရိယတၱိစာေပကို ပယ္လွ်င္
လူအမ်ားအထူးသတိၿပဳသင့္ေသာ အခ်က္မွာ ပရိယတၱိႏွင့္ကင္းေသာ ပဋိပတၱိသည္ တက္မ မရွိေသာ ေလွသေဘာၤႏွင့္တူသည္ၿဖစ္၍ ေသာင္တိုက္လိုက္၊ ကမ္းတိုက္လိုက္၊ ေတာင္ရမ္း၊ ေၿမာက္ရမ္းႏွင့္ လမ္းေၾကာင္းလြဲမွားကာ ၿမတ္စြာဘုရားကိုလည္း စြပ္စြဲရာက်ေရာက္တတ္ေပသည္။
ငါဘုရား ပရိနိဗၺာန္စံလွ်င္ သုတၱန္၊ ၀ိနည္း၊ အဘိဓမၼာ ဟူေသာ ပရိယတၱိသည္ ငါဘုရား၏ကိုယ္စားတည္ရစ္ေပလိမ့္မည္ဟု ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ထားခဲ့သည္ ၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပရိယတၱိသည္ ၿမတ္စြာဘုရား၏ကိုယ္စားေတာ္ ၿဖစ္ေသာ ဓမၼေစတီေတာ္ၿမတ္ၾကီး ၿဖစ္ေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပရိယတၱိကု ပယ္လွ်င္ ၿမတ္စြာဘုရားကို ပယ္သည္မည္ေတာ့သည္ကို သတိၿပဳတာ ဆင္ၿခင္သင့္လွေပသည္။ (အဘိဓဇမဟာရ႒ဂုရု စစ္ကုိင္း၊ ေရႊဟသၤာေတာရ ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏ ၱပ႑ိတသိရီ)
ကဲ့ရဲ႕ခ်ီးမြမ္းမွာက အရိယူပ၀ါဒ
ေလာကုတၱရာစာေပအခံမရွိေသာ လူပုဂၢိဳလ္စာေရးဆရာအခ်ိဳ႕ႏွင့္ ေယာဂီအခ်ိဳ႕သည္ သဒၶါကလြန္ေနၿပီး ပညာက မထိန္းႏိုင္ေတာ့သၿဖင့္ မိမိကိုးကြယ္ရာဆရာေတာ္မ်ားကို ရဟႏာၱအၿဖစ္ေၿပာဆိုခ်ီးမြမ္းၿပီး ဂုဏ္တင္တတ္ၾကသည္။ ပုထုဇဥ္ကို ရဟႏၱာအၿဖစ္ ခ်ီးမြမ္းဂုဏ္တင္ေၾကာ္ၿငာမိလွ်င္ အၿပစ္ၾကီးေပသည္။
မန္လန္ဆရာေတာ္၏ ၀ီမံသကထာက်မ္းတြင္ -
ေမး – ႏွစ္ဦးသားဗာလတို႔
မိုက္ၾကသည့္အေန
တစ္ဦးသားဗာလက
ရဟႏာၱ ဧကႏၱကို
ဤသူလွ်င္ ဒုႆီလဟု
ၿမြက္ဟတံုေပ
တစ္ဦးမွာ ဒုႆီလကို
ရဟႏၱာဧကႏၱဟု
စြန္းႏႈတ္ကဖြင့္ေခ်သည္
ဆိုပံုေလလြန္ရိုင္း
ႏွစ္ပါးစံုထိုကံညစ္၀ယ္
အၿပစ္ကယ္ဘယ္ကေလးတယ္
ေမး၍ခ်င့္ႏႈိင္း။
ရဟႏၱာကို သီလပ်က္ေနေသာသူဟု ကဲ့ရဲ႕သူ၊ သီလပ်က္ေနေသာသူကို ရဟႏာၱဟုခ်ီးမြမ္းသူ ထုိႏွစ္ဦးတြင္ မည္သူက အၿပစ္ပိုေလးသနည္းဟု ေမးထားၿခင္းၿဖစ္သည္။
ေၿဖ – ႏွစ္ဦးသားဗာလတို႔
မိုက္ၾကသည့္အေန
တစ္ဦးသားဗာလက
ရဟႏာၱ ဧကႏၱကို
ဤသူလွ်င္ ဒုႆီလဟု
ၿမြက္ဟတံုေပ
တစ္ဦးမွာ ဒုႆီလကို
ရဟႏၱာဧကႏၱဟု
စြန္းႏႈတ္ကဖြင့္ေခ်သည္
ဆိုပံုေလလြန္ရိုင္း
ႏွစ္ပါးစံုထိုကံညစ္၀ယ္
အၿပစ္ကယ္ အတူရွိတယ္။
ႏွစ္ဦးစလံုး အရိယူပ၀ါဒကံထုိက္တာခ်င္းတူေနသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ သဒၶါနဲ႔ ပညာကို ထိန္းႏိုင္ဖို႔က အေရးၾကီးလွပါသည္။ မင္းကြန္း တိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက -
သဒၶါလြန္ကဲ၊ ပညာနည္း၊ တလြဲယံုတတ္သည္
ပညာလြန္ကဲ၊ သဒၶါနည္း၊ စဥ္းလဲေကာက္က်စ္သည္
သတိတရား၊ ထုိႏွစ္ပါး၊ စြမ္းအားညွိေပးသည္
လံု႔လလြန္ကဲ၊ အၿငိမ္နည္း၊ မစဲြပ်ံ႕လြင့္သည္
အၿငိမ္လြန္ကဲ၊ လံု႔လနည္း၊ ဖင့္ႏႊဲေႏွးေကြးသည္
သတိတရား၊ ထိုႏွစ္ပါး၊ စြမ္းအားညွိေပးသည္
စြမ္းအားညီမွ၊ ေကာင္းက်ိဳးရ၊ မုခ်ခ်မ္းသာမည္ ဟု ဆံုးမေတာ္မူခဲ့ပါသည္။
ဒီအၿပစ္ေတြကို ၀န္ခ်ေတာင္းပန္မွသာလ်င္ လြတ္ပါတယ္။
- ထိုပုဂၢိဳလ္ သက္ရွိထင္ရွားရွိေနလွ်င္ ထိုသူေရွ႔၌ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ရမည္။
- ထိုသူေသသြားခဲ့သည္ရွိေသာ္ ထုိသူ၏ေၿမပံု၌ သြားေရာက္၀န္ခ်ေတာင္းပန္ရမည္။
- ထိုတည္းမဟုတ္ ဘယ္ေနရာတြင္ရွိသည္ကို မသိေသာ္ ဆရာေတာ္တစ္ပါးပါးေရွ႕ေမွာက္၌
”အရွင္ဘုရား. တပည့္ေတာ္သည္ ဘ၀အဆက္ဆက္မွစ၍ ယခုဘ၀တိုင္ေအာင္
မၿပစ္မ်ားထိုက္ေသာ အရိယာ အစရွိေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔အား ၿပစ္မွားမိသည္ရွိေသာ္
ထိုအၿပစ္တုိ႔မွ ေၿပေပ်ာက္ေစရန္ အရွင္ဘုရားေရွ႕ေမွာက္၌ ေတာင္းပန္ကန္ေတာ့ပါတယ္ဘုရား”
ဟုဆိုၿပီး ဦးသံုးၾကိမ္ခ်လိုက္ရင္ ေက်ပါတယ္။
၃) အာဏာ၀ီတိကၠမၼႏ ၱရာယ္(ပညတၱိ၀ီတိကၠမၼႏ ၱရာယ္) - ဗုဒၶပညတ္ထားတဲ့သိကၡာပုဒ္ (၂၂၇) သြယ္မွ တစ္ခုခုကို ေဖာက္ဖ်က္ထားၿပီး အဲ့ဒီအာပတ္ကို မကုစားပဲ တရားအားထုတ္မယ္ဆိုရင္ ဘယ္ေတာ့မွ တရားမရပါဘူး။
ကမၼႏ ၱရာယ္၊ အရိယူပ၀ါဒႏၱရာယ္၊ အာဏာ၀ီတိကၠမၼႏ ၱရာယ္ က မိမိေၾကာင့္ ၿဖစ္တာပါ။
၄) ကိေလသႏၱရာယ္- ကိေလသာ ၁၀ပါးထဲက ဒိ႒ိကိေလသာကပဲ မဂ္ဖိုလ္မရေအာင္တားပါတယ္။ ဒိ႒ိကေတာ့ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔တဲ့ သကၠာယဒိ႒ိ၊ သႆတဒိ႒ိ၊ အတၱဒိ႒ိ တို႔ပါပဲ။ ဒီဒိ႒ိေတြကို အသိနဲ႔ပယ္ၿပီး အားထုတ္တဲ့ ၀ိပႆနာကမွ အားရွိတဲ့ ဗလ၀၀ိပႆနာၿဖစ္တယ္။ ဒိ႒ိကို အသိနဲ႔မပယ္ရေသးသေရြ႕ အားနည္းတဲံ ဒုဗၺလ၀ိပႆနာပဲ ၿဖစ္ေနပါတယ္။
၅) ၀ိပါကအႏၱရာယ္- မိခင္၀မ္းမွာ ပဋိသေႏၶတည္စဥ္ကတည္းက ဉာဏ္ပညာပါမလာသူ၊ အေလာဘ အေဒါသ ႏွစ္ခုပဲပါတဲ့ ဒြိဟိတ္ပုဂၢိဳလ္။
ကိေလသႏၱရာယ္ နဲ႔ ၀ိပါကအႏၱရာယ္ က ေမြးကတည္းက အလိုလိုပါလာတာပါ။
ကမၼႏ ၱရာယ္ နဲ႔ ၀ိပါကအႏၱရာယ္ ေတြက ကုစားလို႔ မရပါဘူး။
ကိေလသႏၱရာယ္၊ အရိယူပ၀ါဒႏၱရာယ္၊ အာဧာ၀ီတိကၠမၼႏ ၱရာယ္ ေတြကေတာ့ ကုစားလို႔ရပါတယ္။
လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးကလည္း ေဗာဓိပကၡိဒီပနီ၌ -
မိမိေၾကာင့္ၿဖစ္ေသာ ဓမၼႏ ၱရာယ္ (မိစာၦဓမၼ) ဆုိသည္ကား
၁) သံသရာေဘးကို ေကာင္းစြာမၿမင္ႏုိင္ၿခင္း။
၂) မဂ္ဖိုလ္ရသင့္ေသာ ေခတ္ကာလမဟုတ္ဟု ထင္မွတ္ၿခင္း၊
၃) ပါရမီအရင့္ကို ေစာင့္စားၿခင္း
၄) ယခုကာလရွိၾကသူတို႔ကို ဒိြဟိတ္ပုဂၢိဳလ္ဟု ထင္မွတ္ၿခင္း၊
၅) အဓိပတိၿဖစ္ေသာ ေရွးေရွးဆရာၾကီးတို႔ပင္ မၿဖစ္ႏိုင္ၾကကုန္ၿပီး ဟု ဆႏၵဥႆဟကို စြန္႔လႊတ္ၿခင္း။
အညႊန္း- အရွင္ဇ၀န (ေမတၱာရွင္- ေရႊၿပည္သာ) ေရးသားေတာ္မူေသာ မဂ္တား ဖိုလ္တား အႏၱရာယ္မ်ားစာအုပ္၊ လူငယ္မ်ားအတြက္ ဂမၻီရ၀ိပႆနာအတဲြ ၃ ႏွင့္ ၄ စာအုပ္
credit- ေမတၱာရိပ္
No comments:
Post a Comment